250 lat temu, 14 października światło dzienne ujrzało dzieło umysłów i serc ludzi zainteresowanych tym, by „młódź” miała możliwość – adekwatnego do swych potrzeb i możliwości – zdobywania wiedzy. My, ich spadkobiercy, z entuzjazmem celebrujemy pamięć o Ich dziele. Każdy z nas – obojętnie, uczeń czy nauczyciel – życzyłby sobie, by jego praca była czymś więcej, niż tylko obowiązkiem, by dawała poczucie spełnienia i satysfakcji. Aby zostawiała dość czasu na rozwijanie swoich pasji, chwile tylko dla siebie i bliskich nam osób. O tym myśleliśmy, słuchając uroczystego ślubowania klas pierwszych i obserwując reprezentantów ciała pedagogicznego, odbierających wyróżnienia w czterech kategoriach, wykreowanych – tym razem – nie przez uczących, a – uczonych .